mask

Badania wytrzymałości gruntów

Wytrzymałość gruntu na ścinanie to maksymalny opór, jaki stawia grunt przed jego zniszczeniem strukturalnym. Badania wytrzymałości gruntów realizowane są przy pomocy specjalistycznych urządzeń w warunkach laboratoryjnych. Wykorzystywane do tego są dwie metody: bezpośredniego ścinania oraz trójosiowego ściskania.

Znajomość wytrzymałości danych gruntów jest istotna w kontekście realizacji projektów inżynieryjnych dla właściwego posadowienia budynków i konstrukcji oraz analizy stateczności skarp i wykopów. Jest to wiedza niezbędna w ocenie zagrożeń osuwiskowych, która nierzadko ma wpływ na bezpieczeństwo osób i nieruchomości.

Od wytrzymałości gruntu na ścinanie zależą jego zdolności utrzymywania budowli. Ma na to wpływ wiele różnych czynników, takich jak rodzaj gruntu, jego stan, struktura, a także warunki obciążenia. Warto pamiętać, że nie jest to wartość stała. Wytrzymałość może zależeć od stopnia wilgotności, plastyczności, uziarnienia, porowatości, grupy konsolidacji, a także genezy gruntu.

Parametrami używanymi do określenia wytrzymałości gruntu na ścianie są kąt tarcia wewnętrznego oraz spójność. Wykorzystywane są do wykonania obliczeń zgodnych z warunkiem Coulomba.